دولت بنی اغلب (۱۸۴ – ۲۹۶ق) در مغرب ادنی شکل گرفت و از سوی خلافت عباسی نیز تأیید گردید. در این دوره معماری دچار تحولات جدید و شگرفی گردید بهطوریکه منجر به پیدایش شیوهی جدیدی از شهرسازی گشت. در معماری شهری اغلبی، ترکیب فنون معماری رومی ـ بیزانسی، آمازیغی و ایرانی ـ اسلامی به چشم میخورد. این فرایندِ تحولی، نتیجهی سیاست تسامحگرایی و عدم تعصب اغالبه در بکارگیری فنون مختلف سایر ملل در معماری بوده است. شهرهایی چون عباسیهی اول و دوم و رقاده نمایندگان واقعی امتزاج فنون در این دوره هستند. علاوهبراین، مساجد بهعنوان عنصر دیگر معماری اسلامی از این تأثیر بینصیب نبودند، بهطوریکه میتوان تحولات معماری جدید را در مساجد قیروان، عباسیه و رقاده مشاهده کرد.
The role of the Aghlabids Dynasty in the evolution of urban planning and Islamic architecture in the Maghrib al-Adna. Journal title 2020; 1 (1) :45-62 URL: http://urbanhistory.khu.ac.ir/article-1-30-fa.html
قیم بهادر، تاباق مریم. نقش خاندان اغلبی در تحول شهرسازی و معماری اسلامی در مغرب ادنی (۱۸۴- ۲۹۶ ق). عنوان نشریه. 1398; 1 (1) :45-62