ایران در زمان شاه اسماعیل صفوی به سبب وجود جنگهای مداوم داخلی و خارجی و نبود تدابیر سیاسی- دیوانیِ کارآمد و اسباب گوناگون دیگر، پریشان و فاقد رونق اقتصادی بود. این نابسامانی، با جانشینی شاه تهماسب همچنان ادامه یافت. در ده سال اول حکومت او شرایط لازم برای توسعه پیشهوران و اصناف وجود نداشت، ولی در پی صلح بین شاه تهماسب و حکومت عثمانی، اوضاع کمی تغییر کرد و اقتصاد کشور کمی جان گرفت. اما این وضع چندی بیش دوام نیافت و زراندوزی و بیتوجهی شاه نسبت به مردم و اوضاع جامعه، مجددا کشور را به پریشانی و بحران سوق داد و در این بین، اقتصاد و مخصوصا اصناف، بیشترین لطمه را دیدند و یکی از نتایج آن نارضایتی و اعتراض مردم بود که بیشتر جنبه اقتصادی داشت و در قیام مردم تبریز در 981ق نمود یافت. بر این اساس، هدف از این پژوهش، بررسی اوضاع اصناف در زمان شاه تهماسب و تأثیر آن بر اقتصاد کشور است.